Let’s start here.
Lil Yachty’s geniale album
★★★★,5 / 5
Let’s start here. Lil Yachty’s evolutie naar dit album alleen is zeker opmerkelijk. In een video op zijn instagram, meent hij dat hij dit project maakte, omdat hij meer wou zijn dan enkel een mumble rapper, of een one-hit-wonder. Volgens Pitchfork is dit statement problematisch. Nadat ze hun zoveelste wannabe edgy rating aan een album gaven (6/10), dat wél goed is, was mijn interesse gewekt. Van waar kwam het moeilijk doen? Een 6/10 voor Let’st start here, voelde meer als een misgun, dan een kritische noot.
Laten we eerlijk zijn, het is makkelijker om te misgunnen op pop muziek, gemaakt door een rapper. De kans dat het door de mainstream als matig zal worden bestempeld, is groot. Ondanks het feit dat rappers een enorme impact hebben op het hele pop-gebeuren, is erkenning afdwingen vaak moeilijker op de grote beoordelingsplatforms, zoals Pitchfork. We kunnen niet allemaal van dezelfde muziek houden denk ik dan. Wat moet een populaire rapper meer doen dan Let’s start here. uitbrengen om erkenning te krijgen? Voor Pitchfork veel meer, voor mij niets. Waar Pitchfork zegt dat Yachty moeite heeft om gevoelens te articuleren via zijn muziek, geniet ik, en dat vond ik vreemd.
Ik geef ‘Let’s start here.’ de volle 9/10. Weinig was ik al zo omvergeblazen door een project. Lil Yachty die zegt dat hij serieus wil worden genomen, is niet problematisch, het is een realiteit. Dat lijkt Pitchfork niet te willen zien.
Pitchfork zegt:
“These days, Yachty is respected just fine within rap“. Dit statement lijkt mij redelijk direct, en op een manier ook diss naar de hip hop community. Volgens een bepaalde standaard, is Yachty inderdaad well respected. Maar One Night (hitsingle van Yachty) maakt hip hop niet fantastisch, laten we eerlijk zijn. En beweren dat Yachty een well respected rapper is, lijkt me dus ietwat tekort te doen aan het potentieel van hip hop muziek.
‘Let’s start here.’ aimt allesbehalve op het ja-woord van gemiddelde hip hop luisteraars, daar hebben ze wel gelijk; het wil deze net doen verschieten van wat hij als artiest in zijn mars heeft. Natuurlijk hoeft een hip hop artiest geen synth pop te maken, om überhaupt serieus te worden genomen; alsof hip hop an sich niet serieus wordt genomen.
Hip hop is voor mij persoonlijk in zijn hedendaagse vorm, een snijpunt van bijna alle genres, en net daarom zo ultiem. Albums als deze onderstrepen daarom de mogelijkheden van het combineren van genres en invloeden.
“The goal of this album is to go beyond all expectations and rules for rappers.“ volgens Pitchfork. En wat is daar mis mee? Is dat niet het intrinsieke doel van iedere musicus? Is dat niet net geweldig, en brengt dat niet de meest geweldige muziek voort?
Lil Yachty zou iets willen maken dat compleet nieuw is - tenminste, dat is zijn claim volgens Pitchfork - , maar dat hij in realiteit slechts iets maakte binnen genres die reeds binnen een template waren uitgewerkt; een genre dat daar bovenop commercieel goed werkte, zoals de muziek van bijvoorbeeld al Tame Impala goed aantoonde. Het lijkt hier alsof goede, vernieuwende muziek altijd baanbrekend nieuw moet zijn. Hiermee ben ik het oneens. Het is namelijk ook interessant om te zien hoe genres mengen, hoe artiesten van het ene genre iets doen met het andere genre. Neem me niet verkeerd. Let’s start here. genie komt deels door Yachty’s achtergrond als (mumble) rapper. Maar dat is slechts een fun fact. Het is vooral net door deze specifieke blik op synth pop dat dit album zo goed uitdraait. Het is een unieke blik, en een unieke sound, en het is niet omdat het te vergelijken valt met reeds bestaande muziek, dat het automatisch een slecht album is. Daar bovenop vind ik Yachty’s claim om serieus genomen te worden, niet teniet gedaan door de sound van zijn album, die dus deels al zijn roots in andere pop muziek kent. Het is nogmaals door zijn versie van die sound, dat het album in mijn ogen wél revolutiair is, en niet slechts een afkooksel van een genre is.
Sidenote: Pitchfork staat gekend voor wel meer controversiële reviews. Daar van getuige deze post:
https://www.instagram.com/p/Cnxuba1sR7-/
Iets in mij vind het opmerkelijk dat er een bepaald stramien verschijnt in de reviews van Pitchfork. Sommige hip hop artiesten zijn nu eenmaal ‘fijn om op de korrel te nemen’, en daarbovenop vaak ook makkelijk. Kendrick’s recentste project is volgens Pitchfork even goed als Ice Spice debuutalbum.
En ik moet geloven van dit platform dat Lil Yachty’s Let’s start here. een matig project is, met stukken die forgettable zijn, zoals ze her en der zaaien met de vernietigende adjectieven?
Anyways, Pitchfork lijkt misschien iets dat relevant is, maar reviews als deze bewijzen het tegendeel. Dit is simpel gezegd straight up geschreven door een hater, die al van tevoren niet van Yachty lijkt te houden, en alle zeilen bijzet om kritisch te zijn. Want neem me niet verkeerd: de review is goed geschreven. Maar ze gaat niet over de muziek die het zou moeten beoordelen. Het gaat over alles daarrond, wat het zou kunnen, moeten, whatever zijn. Om nota bene van zo iemand te horen dat Yachty well respected is in rap, en dat hij daardoor niet slaagt in zijn vooropgestelde intentie om revolutionair te zijn... Dit voelt voelt voor mij ietwat wrang. Het feit dat het zoveel gaat over de de eventuele impact van het album, verraadt voor mij dat de schrijver van Pitchfork ergens al wel weet dat dit album wél die impact heeft. De adjectieven om Let’s start here. af te breken, klinken zo overdreven dat het lijkt alsof ze ermee aan het lachen zijn; alsof het satire is. Stel je voor dat je net naar black seminole luistert, 7 minuten van je sokken wordt geblazen, op alle vlakken, en dan leest dat de hooks, de stemmen, de keuzes in het nummer forgettable zijn. Pitchfork maakt een clown van zichzelf door een album zo goed, zo slecht te willen maken.
En laten we eerlijk zijn. Op het youtube channel turning the tables wordt het eigenlijk perfect verwoord. “It’s not just because it’s Yachty. It’s a great album”. Van wie het album ook zou komen, er zou over gepraat worden. Niet omdat Yachty eerst een mumble rapper was en nu plots wel zijn best doet. Pitchfork doet alsof deze jacht op credibility Yachty een goede rating kostte.