Kijk mee naar de verandering
Gedicht
Het begint wanneer jij wil dat het begint.
Het smelt samen op de tong met de woorden die je zegt wanneer je jezelf weer in de spiegel durft bekijken.
Daarom is het nooit langer dan zo maar even.
Genoeg om er wat aan te hebben.
Alles verandert.
De gezichten zijn niet meer de gezichten van bewondering, maar eerder grimassen.
Het doet zeer, even niemand te zijn.
Kan je dit nog herstellen, en zo ja,
hoe gehavend kom jij weer meedoen met de rest?
In het begin was alles anders.
Zelfde setting, andere mindset.
Wat wil je dat ik je vertel?
Wat maak je hier al uit op:
ik ben wie ik gemaakt heb van assen (verbrande hoop) en losse problematieken.
Verder niets meer, dan stilte.
Stilte voor wat komen gaat.
Kijk gewoon.
Kijk mee naar de verandering.
Dit is geen uitzondering, neenee, dit is een belofte.
Laat me gaan.
Of: aub hier is vrijheid.
Doe ermee wat je wil.
Want dat is verandering.
Een hoop mogelijkheden die voor je verschijnen.
Ik kijk, wacht, en wacht.
Wanneer het gedicht eindigt.
Wanneer ik er klaar voor ben.
Daar, op het einde van de tekst:
een boodschap.